ابراز ارادت دو شاعر جنوب فارس به حضرت امیرالمومنین علی (ع)

سروده ای از امیرحسین منتظرقائم

از اولش که عینِ علی شین و قاف داشت

با عشقْ،عقلْ بر سر لفظ اختلاف داشت

محدود حرف و واژه نبودی و نیستی

از عجز درک نام تو کعبه شکاف داشت

پیش از عقیق چشم تو هر نقره‌ی اصیل

در دل عجیب حسرت یک سنگ صاف داشت

انگشتر خدای نگین ساز بوده ای

خورشید بر درخشش نامت طواف داشت

از حجم بهت عالم و آدم که بگذریم

یک عمر عشق در دل تو اعتکاف داشت

«حق را به حق شناخته ای نه به اهل حق»

با دین عشق دین تظاهر مصاف داشت

وقتی که چاه بغض تو را دید، از «سکوت»

در حد چند قرنْ «سخن» اعتراف داشت

«محراب»،بیت اول «گودال مثنوی‌ست»

از شرح روضه،غمْ قلمم را معاف داشت

از فرق ماه،قصه به سرْ روی نی رسید..

این خانواده خون خدا را مضاف داشت

سروده ای از مریم قاسمی‌زادگان

میخ در هم به زبان آمده: حیدر! برگرد

غم به رگ‌های زمان آمده حیدر برگرد

گردش پیرهنت کرده به پا طوفانی

خاک بر فرق جهان آمده حیدر برگرد

کوچه آرام ولی در پس این آرامش

شب به چنگ هیجان آمده حیدر برگرد

رد پای تو به حرف آمده ای کوله به دوش

گوش کن! طالب نان آمده حیدر برگرد

بی‌تو شب با تن تبدار یتیمان چه کند؟

ماه از غم به بیان آمده حیدر برگرد

قلب دو نیمه شده تیزتر از شمشیر است

قاتلت هم به زبان آمده حیدر برگرد

ای که از آمدنت کعبه دهن وا کرده

بودنت بر که گران آمده حیدر؟ برگرد

سروده ای از مریم قاسمی‌زادگان

علی را عدل حیدروار او کشت

علی را سایه‌ی بیدار او کشت

علی را ابن ملجم نه که دستِ

عدالت‌گستر و غمخوار او کشت